“Ik sta onder de douche. Een heerlijke warme douche.
Ik had mezelf voorgenomen een koude douche te nemen.”

Na de eerste 30 seconden draai ik de kraan een beetje warmer…
‘Die korte, koude douche gaat het niet meer worden,’ zeg ik tegen mezelf.
Morgen maar weer een poging.

Terwijl ik verder dwaal in mijn hoofd over hoe ik het douchen morgen anders ga aanpakken, beginnen mijn gedachten verder af te dwalen.
Mijn gedachten stoppen bij een persoon in mijn directe omgeving.
Mijn brein begint alle punten op te sommen die, in mijn ogen, ‘niet goed’ zijn aan deze persoon.
De dingen die ik anders had gedaan als ik die persoon was.
En voor ik er erg in heb, rollen er hele lijstjes aan gedragingen uit de afgelopen jaren voorbij, gedragingen die ik heb geobserveerd en waarvan ik denk dat ze niet in haar voordeel werken.

Voor ik het weet, zijn er 10 minuten verstreken. De warme douche is nu niet meer gewoon warm, maar gloeiend heet.
Ik krijg het er benauwd van en merk dat mijn huid er niet blij van wordt.
Shit. Shit. Shit.

Ik ben me ineens heel bewust van wat er zojuist is gebeurd. Ik ben 10 minuten van mijn doucheroutine verloren aan het oordelen van een ander.
10 minuten van mijn avond.
10 minuten lang heb ik mijn huid uitgedroogd.
10 minuten lang voel ik mij behoorlijk vervelend.
Deze gedachten maken mij namelijk niet blij maar vooral geirriteerd en zelfs een beetje gefrustreerd.

‘Wat ben ik nou aan het doen?’ spreek ik hardop tegen mezelf.
Wat voor positiefs hebben deze 10 minuten mij opgeleverd?
Ik denk na. Ik denk diep na.

‘Eerlijk?’ zeg ik tegen mezelf terwijl ik mezelf aankijk in de spiegel.
Ik kan eigenlijk niets positiefs bedenken…
Die punten over die andere persoon… heb je die ook over jezelf? vraag ik mezelf hardop af.
Ehhhmmm… wat zijn nu punten waar je zelf niet tevreden over bent?

En meteen verschijnt er een waslijst aan punten. Het grappige is dat ik deze persoon onder andere veroordeelde over hoe zij de verbinding aangaat met andere mensen.
Als ik mezelf eerlijk afvraag hoe ik dat zelf doe, merk ik al snel dat er een aantal punten zijn die ik ook graag zou willen verbeteren in mijn contact met anderen.
Ik begin hardop te lachen. ‘Oh Manisha, kijk alsjeblieft naar jezelf,’ zeg ik hardop.
Met een dankbare glimlach van bewustzijn ga ik verder met mijn doucheroutine.
Dit keer met mijn aandacht bij mezelf.

Oordelen over anderen

Persoonlijk denk ik niet dat ik het oordelen geheel uit mijn systeem kan zetten. En dat is oké.
Wat ik minder oké vind, is dat ik er goed in ben om verbeterpunten bij anderen snel te kunnen benadrukken, terwijl ik zelf ook enorm veel verbeterpunten heb.

Ik besteed mijn tijd veel liever aan het analyseren en verbeteren van mijn eigen punten dan dat ik uren per dag die van een ander analyseer en er vervolgens over oordeel.
Uiteindelijk zijn we allemaal mensen. Mensen met onze eigen trauma’s, littekens, normen en waarden, overtuigingen en onzekerheden.

Het is ontzettend makkelijk om het gedrag van anderen te veroordelen en mensen in hokjes te plaatsen. Geloof me, ik weet het als geen ander. Maar uiteindelijk hebben we alleen invloed op onze eigen gedachten en gedrag.

Veel liever observeer ik mijn eigen verbeterpunten en besteed ik tijd aan het daadwerkelijk verbeteren daarvan, dan dat ik die tijd steek in het veroordelen van anderen.
Anderen die uiteindelijk niets te maken hebben met mij en mijn ”interne wereld.”